O artyście
Septeto Nacional. Jego założycielem był Ignacio Pineiro, nazywany często ojcem muzyki son, która jest z kolei określana jako *matka* całej muzyki kubańskiej. Son był punktem wyjścia dla wielu pokoleń latynoskich muzyków. To na bazie tego stylu muzycznego powstała muzyka przy ktorej tańczą ludzie na całym świecie - salsa.
Pierwszy okres działalności SN obejmuje lata 1927-1937. Od samego początku zespół z powodzeniem zdobywał fanów i zapełniał najlepsze kluby taneczne Hawany. Przez pierwszych kilka miesięcy istnienia jego skład był typowy dla ówczesnych orkiestr grających son, a więc sześcioosobowy - gitara, tres, bongos, bas i dwóch wokalistów grających na instrumentach perkusyjnych - claves i marakasy. To, co po dziś dzień jest uważane za przełom w tej muzyce, to decyzja Ignacio Pineiro o poszerzenie składu o kornecistę. Tym samym Pineiro bazując na tradycyjnym son opartym na śpiewie, instumentach perkusyjnych i strunowych, przez dodanie kornetu, zastąpionego wkrótce przez trąbke, jako instrumentu wiodącego, dokonał rewolucyjnej modyfikacji brzmienia. Zmiana ta natychmiast wpłynęła na Hawańczyków, ktorzy w większości *zagłosowali* swoimi nogami i biodrami, o wiele chętniej odwiedzając kluby w których grał Septeto Nacional, niż miejsce w których do tańca grali ich najwięksi rywale Sexteto Habanero. Dość powiedzieć, że ten zespół mający juz kilkuletnią historię i ugruntowaną pozycję, chcąc ją utrzymać utrzymać, musiał do swojego składu włączyć siódmy instrument trąbke....
W owym czasie w końcu lat 20-tych i początku 30-tych oba zespoły wodziły rej w salach tanecznych stolicy Kuby i mocno ze sobą rywalizowały. Trudno dziś, nie będąc świadkem tamtych wydarzeń, jednoznacznie orzec kto z tej rywalizacji wyszedł zwycięsko. Jednak fakty zdają się przemawiać za grupą Pineiry. Wystarczy wspomnieć, że to Septeto Nacional został wybrany jako muzyczny przedstawiciel Kuby na ta światowych wystawach - w Sewilli w 1929 roku i na EXPO w Chicago, cztery lata później.
Niestety już dwa lata po tych momentach chwały założyciel, lider, basista i przede wszystkim twórca muzyki zespołu - Ignacio Pineiro decyduje się na rozstanie z kolegami. Powód? Pieniądze! Niestety mimo pozostawieniu w pobitym polu wielu formacji grających son, mimo ogromnej popularności i stałej obecności na antenie radiowej, muzycy niewiele zarabiali. Pozbawiony lidera oryginalny skład SN, siłą rozpędu zdołał jeszcze dociągnąć do roku 1937, a potem rozpadł się. Przez kilkadziesiąt lat, które upłynęły od tego momentu, zespół parę razy był wskrzeszany w różnych zestawieniach osobowych. Po raz ostatni w 1999 roku.
Współczesny Septeto Nacional to już kolejne pokolenie muzyków kubanskich wiernych tradycji, liczącej ponad sto lat muzyki son. I oczywiście wiernych temu co dał tej muzyce zmarły w 1969 roku Ignacio Pineiro. Muzycy którzy przewinęli się ostatnio przez tę grupę, są zgodnie oceniani przez fachowców i fanów, jako godni spadkobiercy dziedzictwa SN. Zresztą znakomicie wytrzymują porównania z członkami oryginalnego składu. W klasyczny repertuar son, z powodzeniem tchnęli nowego duchu.
Co to jest, co powoduje że na przełomie stuleci, po tym jak świat poznał i pokochał mambo, cha cha, salsę i Latin jazz, ludzie nadal chcą słuchać i bawić się przy sentymentalnym son? Jestem jednym z nich i naprawdę nie wiem co to jest co powoduje, że moje nogi i biodra same się ruszają, a wzruszenie ogarnia serce i duszę, kiedy słyszę głos wokalisty, śpiewającego w języku z którego rozumiem jedynie słowa corazon? Może ktoś zna odpowiedź na to pytanie? Ja nie jestem tą osobą! Wiem tylko, że ta muzyka wciąż jest pełna życia! Jest wartościowa artystycznie, bezkonfliktowa w odbiorze i bardzo, ale to bardzo taneczna. Chyba nie bez powodu od samego jej zarania, przez oficjeli określana była jako nieprzyzwoita i niemoralna.