O artyście
Stawiana w jednym rzędzie z najwybitniejszymi wokalistkami współczesnego jazzu: Cassandrą Wilson i Dianą Krall. Udało się jej połączyć najwyższy poziom artystyczny z uznaniem zarówno krytyki jak i publiczności. Jej cudowny głos czaruje świat od ponad 20 lat, tj. od czasu płytowego debiutu w 1991 roku. Patricia nagrywa dla najsłynniejszej jazzowej wytwórni płytowej - Blue Note.
Wychowała się w rodzinie o muzycznych tradycjach, jej ojciec Floyd "Shim" Barber był popularnym saksofonistą i muzykiem orkiestry Glenna Millera. Zapobiegliwość ojca spowodowała, że Patricia równorzędnie kontynuowała naukę muzyki, jak i zdobywała uniwersyteckie dyplomy (psychologia). W 1984 roku młoda pianistka powróciła do rodzinnego Chicago podejmując pracę w klubowym zespole Gold Star Sardine Bar. Grając przez pięć wieczorów w tygodniu sukcesywnie zdobywała reputację wybitnej wokalistki i ciekawej pianistki. Szybko stała się popularną artystką jazzu w Chicago. Sukces odnosi w 1988 roku przedstawiając autorskie trio w czasie Chicago Jazz Festival. Rok później pojawiła się na jednym z najsłynniejszych festiwali na świecie - North Sea Jazz Festival w Hadze (1989).
Jej debiut płytowy z prawdziwego zdarzenia to album A Distortion of Love z 1991. Dwa lata później artystka wydała drugą płytę – Café Blue. Był to przełomowy moment w jej karierze, posypały się nagrody i wyróżnienia. przez kilka kolejnych sezonów
krytycy prestiżowego magazynu "Down Beat" wyróżniali artystkę w kolejnych Critics Poll laurami najznamienitszego talentu wokalnego lat dziewięćdziesiątych.
Kolejne albumy - Modern Cool (1998), Companion (1999), Nightclub (2000) i Verse (2002) ugruntowały pozycję Patricii Barber na światowej scenie jazzowej.
W 2004 nagrała swoją pierwszą płytę koncertową, Live: A Forthnight in France, będącą zapisem koncertów w trzech francuskich klubach. Artystka nieprzerwanie utrzymuje się na samym szczycie wokalistyki jazzowej. Udowadniaja to bardzo wysoko oceniane ostatnie płyty Mythologies (2006) zainspirowana Metamorfozami Owidiusza oraz The Cole Porter Mix (2008).
