Biografia
Leszek Możdżer jest jednym z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych. To pianista światowej klasy, odważny eksplorator i oryginalny twórca, wyróżniający się własnym językiem muzycznym. Urodził się 23 marca 1971 roku w Gdańsku. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w piątym roku życia i przeszedłszy wszystkie szczeble edukacji uzyskał dyplom gdańskiej Akademii Muzycznej w 1996 roku. Jazzem zainteresował się w klasie maturalnej. Ostrogi zdobył w zespole klarnecisty Emila Kowalskiego, a pierwszą próbę z zespołem Miłość odbył na swoje 20 urodziny. We wczesnych latach działalności muzycznej był również członkiem kwartetu Zbigniewa Namysłowskiego. W roku 1992 otrzymał wyróżnienie indywidualne na Jazz Juniors i była to pierwsza kropla obfitego deszczu nagród, jakie miały spaść na niego przez następne lata. Od tamtego czasu zwyciężał we wszystkich kolejnych ankietach czytelników "Jazz Forum" w kategorii ‘fortepian’ i dwa razy z rzędu został uznany Muzykiem Roku (1995-96). Kompletna lista nagród i wyróżnień przyznanych Leszkowi Możdżerowi znajduje się na końcu biogramu.
Leszek Możdżer nagrywał płyty z najwybitniejszymi polskimi muzykami jazzowymi: Tomaszem Stańką (Pożegnanie z Marią), Januszem Muniakiem (One And Four), Michałem Urbaniakiem (Live In Holy City), Piotrem Wojtasikiem (Lonely City i Quest z Billym Harperem oraz Hope z Dave'em Liebmanem), Adamem Pierończykiem (Live In Sofia i 19-9-1999), Henrykiem Miśkiewiczem (Ja nie chcę spać), Anną Marią Jopek (m.in. Bosa, Barefoot, Upojenie, Farat). Nagrywał też ze Zbigniewem Preisnerem (m.in. przy Requiem dla mojego przyjaciela oraz 10 łatwych utworach na fortepian). Od lat współpracuje również z mieszkającym w Los Angeles Janem Kaczmarkiem (nagrania dla wytwórni 20th Century Fox oraz Mira Max)– wliczając w to nagranie nagrodzonej Oscarem muzyki do Finding Neverland. Napisał muzykę do filmu dokumentalnego PUB 700 w reżyserii Sylwestra Latkowskiego, którego sam jest bohaterem, a także do filmu Nienasycenie wg Witkacego w reżyserii Wiktora Grodeckiego.
